piątek, 31 stycznia 2014

Rozdział 44 " Opuszczenie szpitala nie powinno być takie ciężkie"

AMANDA'S POV

Lekko zmrużyłam oczy. Minęła chwila  do czasu gdy moje oczy przystosowały się do rażącego światła w szpitalu. Gdy w końcu mogłam wszystko wyraźnie zobaczyć dostrzegłam że leże na białym prześcieradle w szpitalnym łóżku. Mogłam poczuć że ktoś trzyma moją dłoń ale po chwili została ona gwałtownie puszczona a ta osoba zawołała lekarza. Odwróciłam głowę i ujrzałam Harrego siedzącego obok mojego łóżka. Na jego usta wkradł się mały uśmieszek.

- Dzień Dobry - Powiedział Harry

- Dzień Dobry- Odpowiedziałam cicho, ponieważ mój głos był strasznie zaspany

- Jak się czujesz? - Zapytał

- Nawet dobrze. Jak bardzo źle wyglądam? - Zapytałam

- Wyglądasz znacznie lepiej - Wymamrotał Harry co spowodowało u mnie  śmiech

- Niall poszedł zawołać lekarza - Dopowiedział Harry

- Myślałam, że słyszałam jego krzyk. Chłopak jest naprawdę głośny. - Powiedziałam śmiejąc się lekko a potem zaczęłam  kaszleć.

Harry szybko wstał z krzesełka i pomógł mi usiąść. W tym momencie lekarz otworzył drzwi i wszedł do pokoju a w rękach trzymał pełny kubek wody. Doktor podał mi wodę a ja zaczęłam ją pić podczas gdy Niall i Harry wyszli na korytarz aby porozmawiać z doktorem. Mówili tak cicho że nie mogłam ich usłyszeć.

Kiedy wypiłam wodę wstałam i wyrzuciłam kubek do śmieci a potem szybko i po ciuchu wróciłam do łóżka. Lubiłam gdy panowała cisza dawało mi to czasu do różnych przemyśleń. Myślałam chwilę o Niallu. On nadal zachowywał się tak jakbyśmy byli w związku a tak nie było. A Louis? Mówił że był moim chłopakiem a ja go nigdy wcześniej nie widziałam. Strasznie mnie przerażał. A gdy dziewczyna boi się chłopaka nie mam mowy i miłości.

- Chodź Amanda idziemy do domu. Masz pozwolenie na wyjście. - Powiedział Harry wchodząc do mojego pokoju. Podniósł mnie jak pannę młodą i wyszedł z pokoju na korytarz. Tam czekał na nas już Niall z uśmiechem na twarzy.

Harry postawił mnie na ziemie a Niall szybko do mnie podbiegł obejmując mnie tak mocno że zaraz by mnie zgniótł. Oplotłam swoje ręce wokół jego szyi.

- Tęskniłem za tobą - Wyszeptał Niall zanim mnie puścił

Szybko zaczęłam iść w kierunku wyjścia ze szpitala. Niall i Harry szybko do mnie dołączyli. Chciałam być jak najszybciej się da. Nienawidzę szpitali!. Chłopacy zawzięcie ze sobą rozmawiali a ja szłam kilka kroków przed nimi. Nie słyszałam o czym gadali. Nagle ktoś mocno mnie objął i podniósł. Na początku myślałam że to Niall albo Harry ale ich głosy usłyszałam za mną.

- Co ty do cholery robisz.? Puść ją - Wrzasnął Niall

- Serio?! Ona właśnie wyszła ze szpitala. Przestań! - Wrzasnął Harry


Wpatrywałam sie w twarz osoby która mnie trzymała. Moje oczy napotkały wzrok Louisa Tomlinsona.
Spojrzał na mnie ostatni raz zanim zaczął biec.

- Długo się nie widziałem uuum kochanie - Powiedział oglądając się za siebie

-Puść mnie!- Wrzasnęłam próbując wydostać się z jego uścisku

Obejrzałam się i zauważyłam że Niall był tylko kilka kroków za nami. Wyciągnęłam swoją rękę w jego stronę próbując go złapać ale nie udało się . Nie dosięgnęłam. Nagle Louis się zatrzymał. Niall szybko to wykorzystał złapał mnie za rękę i szybko schował za swoimi plecami tak aby Louis nie mógł mnie ponownie tknąć. Blondyn złączył nasze ręce. Loczek stanął naprzeciwko Louisa. Następną rzecz jaką zrobił Louis kompletnie mnie zaskoczyła. Popchnął  Hazze tak mocno że upadł na ziemię. Zanim ja i Niall zdążyliśmy coś zrobić Louis chwycił nieprzytomnego Harrego za ramię i oddalił się.

------------------------------
KOMENTOWAĆ :D
Nowy rozdział w piątek :)

niedziela, 26 stycznia 2014

Rozdział 43 "Przeprosiny"

AMANDA'S POV

Oderwałam się od pocałunku z chłopakiem i zachichotałam wesoło. Przeniosłam moje palce do krańców jego policzka, kiedy chłopak pocałował mnie w mój. Naciskaliśmy na siebie czołami patrząc w swoje oczy. Walczyłam z uśmiechem, który wkradał się na moje usta. Chłopak go odwzajemnił, a następnie "dziobnął" moje usta swoimi. Całowałam go jeszcze przez chwilę ale potem ktoś gwałtownie mnie od niego odciągnął.
Wręcz wyrwał z jego ramion. Upadłam na ziemie z hukiem .

- Co ty do cholery robisz? - dziewczyna krzykneła kipiąc złością

- Co masz na myśli? Nie zrobiłam niczego złego . - Powiedziałam. Louis próbował odciągnąć ode mnie dziewczynę nie robiąc jej przy tym krzywdy ale to nie podziałało.

- Nie udawaj głupiej. Całowałaś moje pieprzonego chłopaka. On jest mój. Trzymaj swoje ciało z dala od niego zdziro. - splunęła

Zaczeła mnie uderzać pięścią tak mocno jak tylko mogła. Nie mogłam się ruszyć przez strach który przeze mnie przemawiał. To było straszne. Ciało dziewczyny zostało ode mnie nagle odsunięte. Otworzyłam oczy i ujrzałam jak Louis odciąga dziewczynę z dala ode mnie. Dziewczyną zaczeła wymachiwać nogami demolując wszystko dokoła. Kilka razy kopnęła mnie w twarz.

- Eleanor uspokój sie ! Przestań! Ranisz  ją - wrzasnął Louis

- Dlaczego całujesz tę dziwkę Louis?- wrzasnęła patrząc na niego.

- Ona nie jest ani dziwką ani zdzirą - krzyknał Louis w odpowiedzi

- To dlaczego poszedłeś z nią do domu nawet jej nie znając. Dlaczego ona ciebie pocałowała? - krzyczała Eleanor

- Znam ją i chciałem aby mnie pocałowała. Jeśli bym tego nie chciał odepchnał bym ją. wrzasnął Louis

Drzwi nagle się otworzyły a stanął w nich Harry a za nim podążał Niall. Oczy Harrego wylądowały na mnie. Podbiegł do mnie szybko i mocno mnie objął. Louis i Elenaor nadal na siebie krzyczeli . Harry lekko mnie zaczął podnosić. Krzyknełam z bólu jak to zrobił ale nie przestawał nadal stopniowo mnie unosił. Popatrzył na mnei chwile a potem pocałował w czoło.

- Wszystko dobrze Amanda- wyszeptał

- Nie do końca. Wszystko mnie boli. - odpowiedziałam a kilka łez spłyneło po moim policzku. Harry postawił mnie i oddał w ramiona Nialla. Moja twarz od razu przylgnęła do jego torsu.

- Przepraszam Amanda. To nie powinno się wydarzyć- wyszeptał Niall i pocałował mnie w czubek głowy

Poczułam jak coś ląduje na mojej głowie. Podniosłam wzrok na Nialla i zobaczyłam jak kładzie na mojej głowie jego czapke bejsbolówke. Uśmiechnęłam się do niego a od odwzajemnił uśmiech. Pocałował mnie w policzek a po moim policzku znów spłyneło kilka łez.

- Przepraszam Amanda- wyszeptał a kilka łez wypłynęło z jego oczu

- To nie twoja wina- wyszeptałam

Patrzył chwilę na mnie. Przestał mnie w końcu podtrzymywać. Stałam  o własnych nogach ale nie na długo. 
Potknęłam się próbując ustać. Ból był nie do wytrzymania. Objął mnie delikatnie jedną ręką. Chciał mi pomóc. Lekko zaczął mnie znów podtrzymywać i ruszyliśmy w stronę drzwi. Gdy szliśmy w kierunku drzwi poczułam jak ktoś łapie mnie za rękę. Odwróciłam się i zobaczyłam Louisa.

- Przepraszam Amanda. Nie wiedziałam że ona tutaj będzie. Proszę zostań. - wymamrotał Louis

- Jak chcesz mnie przekonac abym została skoro ciągle oszukujesz? - zapytałam

- Jak ja oszukuję? - zapytał Louis

- Louis podczas gdy całowałes dziewczynę i mówiłeś że ją kochasz nadal byłeś w związku, to jest oszukiwanie. - powiedziałam

- Więc jeśli ty się umawiasz z Nialle to rozumiem że to też jest oszukiwanie? - zapytał

- Nie Louis, ja zerwałam z nim wcześniej - odpowiedziałam

Wyrwałam się z uścisku Louisa  i znowu zaczęłam iść w kierunku  drzwi z mała pomocą Harrego i Nialla. Szybko pokonaliśmy drogę do samochodu Harrego. Obróciłam sie w kierunku domu Louisa i zobaczyłam jak chłopak stoi w drzwiach i przygląda się nam. Niall pomógł mi wejść do samochodu po czym usiadł koło mnie. Harry usiadł na miejscu kierowcy i zapiął pas. Niall również to zrobił i oczywiście zapiął też moje. Niall złapał moją głowę i obrócił w swoim kierunku. Oparł swoją głowę o moją i lekko mnie pocałował w czoło.
Na chwile zapadła niezręczna cisza.

- Gdzie mnie zabieracie?- zapytałam, przerywając niezręczną ciszę

- Tam gdzie powinnaś być w tej chwili. - odpowiedział Harry

- Czyli gdzie?- zapytałam

- W szpitalu- Harry szybko opowiedział.

Kiwnęłam lekko głową w geście zrozumienia. Oparłam swoją głowę o ramię Nialla. Byłam strasznie zmęczona. Lekko sie wystarszyłam gdy Niall przycisnął swoje usta do moich . Pocałował mnie . Odepchnęłam go lekko spanikowana. Popatrzył się na mnie z niezrozumiałym wyrazem twarzy.

- Przepraszam Niall ale nie chce się na razie z nikim umawiać. Potrzebuję trochę czasu dla siebie- powiedziałam

- Oczywiście rozumiem - odpowiedział Niall

- Dziękuje Ci za zrozumienie- powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego

Znowu oparłam swoją głowę na jego ramionach. Powieki lekko zaczęły mi opadać. Próbował nie zasypiać ale to było silniejsze ode mnie. Powoli zasypiałam. Niall lekko mi dokuczał abym nie odpłynęła, i to była ostatnia rzecz którą pamiętam zanim kompletnie  zasnęłam.

-----------------------
Hej wszystkim :)
Jak już pewnie wiecie to że Marysia postanowiła odejść :(
Strasznie mi jest przykro z tego powodu.
Włożyła tyle serca w tego bloga.
Za co jej bardzo dziękuję :***
Gdyby nie ona tego tłumaczenia w ogóle by nie było. :)
Jest mi bardzo smutno ale rozumiem jej decyzję :)
Mam nadzieję że zmieni decyzje.
Ale nauka jest ważniejsza.
Nie wiem czy sobie poradzę bez niej to okaże się wkrótce :)
Nic na razie nie zmienia się w częstotliwości dodawania rozdziałów. :)
Jeszcze raz dziękuję Ci za wszystko Marysiu :***

Tomka

Witajcie Ludziska!

Muszę was poinformować, że po przemyśleniu całej sprawy ja Maria, znana wam jak Tomka Biedronka, założycielka tego oto bloga odchodzę z niego :(. Nie mam czasu już tłumaczyć i rozdział pojawić miał się dzisiaj, miałam go przetłumaczyć. Trochę się opóźni, bo zapewne zrobi to Martyna :') Świetnie obserwowało się rozwój tego bloga. Dziękuję za każdy komentarz i za każde wyświetlenie :)

piątek, 17 stycznia 2014

Rozdział 42 - " Nie było tak źle"

AMANDA'S POV

- Chciałabyś obejrzeć jakiś film kochanie ? - zapytał Louis, uśmiechając się

- Nie, myślę że chciałbym pojechać do domu.- odpowiedziałam owijając ręce na klatce piersiowej

- Myślałem że to jest twój dom Amanda- powiedział Louis z westchnięciem

- Nie, chciałabym wrócić do mojego prawdziwego domu- powiedziałam

- Dlaczego? Tu jest o wiele lepiej i plus jest taki, że możesz być ze mną cały czas. - powiedział

Chłopak objął mnie rękoma zamykając mnie w wielkim uścisku potem pocałował czubek mojej głowy. Lekko odepchnęłam go od siebie i cofnęłam się kilka kroków do tyłu. Odwróciła się do niego tyłem i zaczęłam iść w przeciwnym kierunku. Ale Louis objął mnie w talii, przyciskając do siebie tak że jego klatka piersiowa mocno przylegała do moich pleców. Odgarnął moje włosy na jedną stronę i delikatnie zaczął całować moją szyję. Lekko się odsunął ale  nadal trzymał usta kilka centymetrów od mojej szyi . Jego gorący oddech wywołał we mnie gęsią skórkę na co chłopak tylko się zaśmiał. Lekko pocałował moją szyję a potem znowu się odsunął. Jego gorący oddech na moim policzku znowu wywołał u mnie gęsią skórkę. Jak on mógł mi to robić.?

- Kocham Cię Amanda- wyszeptał cicho, przygryzając mi ucho. Nie odpowiedziałam a to spowodował że objął mnie mocno i wyszeptał :

- Powiedz że ty mnie też kochasz.

- Ja...ja - zaczęłam ale nie mogłam skończyć.

- Powiedz to - warknął do mojego ucha. Znowu przywarł sowimi ustami do mojej szyi. Wiedziałam że testuje mnie.

- Ja.. ja...ja - nie mogłam dokończyć zdania. DLACZEGO NIE MOGŁAM DOKOŃCZYĆ? !

- No dalej Amanda - warknął . Oblizał usta gdy wypowiedział te zdanie

- Ja... uh mm -  byłam zła na siebie że nie mogłam dokończyć tego zdania.

- Po prostu to powiedz. - wyszeptał Louis i zaczął przygryzać moją szyję. Moje oczy sie momentalnie poszerzyły.

- Ja.. Ja kocham - potrzebowałam dokończyć te zdanie ale nie mogłam.

- Kogo kochasz kochanie?- warknął Louis i kontynuował przygryzanie mojej szyi. Wiedziałam że jak nie dokończę tego zdania to w końcu mnie naznaczy .

- Ja.. Ja kocham- potrzebowałam aby powiedzieć tylko jedno słowo jeszcze ale nie mogłam. Nie mogłam dokończyć zdania a na dodatek Louis mnie tylko rozpraszał .

- Powiedz to Amanda- wrzasnął Louis. Nadal przygryzał moją skórę. Uszczypnął mnie kilka razy w szyję a potem nadal ją ssał.

- Kocham cię Louis. Proszę przestań . - krzyknęłam nie chciałam aby mnie naznaczył do końca.


- Dobrze - powiedział. Znowu ssał moją skórę. Poruszyłam się nagle aby móc wydostać się z jego uścisku .
Miejsce na mojej skórze strasznie mnie "paliło" . Nawet bez patrzenia mogłam powiedzieć że mnie naznaczył.

- Teraz mogę pocałować twoje usta, zamiast twojej szyi. - powiedział z małym uśmieszkiem na twarzy.

Przyciągnął mnie do siebie owijając moje nogi wokół jego bioder. Potem znowu przywarł ustami do moich. Położyłam ręce na jego karku i oddałam pocałunek.Louis zaczął gładzić  placem  każdy kawałek mojej szyi co powodowało u mnie drżenie. Chociaż wciąż w jakiś sposób lubiłam Nialla, to może  Louis nie był aż taki zły?


-----------------------------------------------------------

O to jest kolejny rozdział.
Jest ! W końcu ferie się u mnie zaczynają jak dobrze :)
Kolejny rozdział aby dobrze rozpocząć weekend :)
Komentujcie :D

niedziela, 12 stycznia 2014

Rozdział 41 "Kawałki i kawałeczki"

AMANDA'S POV

-Znasz prawdę, Niall był tylko twoim przyjacielem. Ja byłem twoim chłopakiem. Zawsze nim będę- Louis cicho warknął do mojego ucha powodując iż po moim kręgosłupie zaczęły biegać dreszcze

-Ja..Ja..Ja- wymamrotałam. Czułam jakbym nie mogła powiedzieć nic więcej. Brunet spowodował, że zapomniałam wszystkich słów, których miałam użyć. Zaczęłam się spinać kiedy zacisnął dłoń ułożoną na mojej talii.

-Powiedz mi, że mnie kochasz- warknął do mojego ucha, powodując to co wcześniej.

-Nie! Ona kocha mnie! Powiedz mu, że to mnie kochasz Amanda!- Niall powiedział patrząc na mnie

-ja...ja- zaczęłam nerwowo się jąkać

-Powiedziałem ci coś! Powiedz im, że to mnie kochasz- Louis warknął głośniej niż ostatnio i zacisnął dłoń na mojej talii

-Ja...ja ko..kocham cię..cię...Louis-wymamrotałam mając nadzieję, że po tych słowach zostawi mnie samą, ale myliłam się. Bardzo się myliłam.

-Wykrzycz to w świat!-warknął

-N...Nie- mruknęłam

-Wykrzycz. To. W. Świat!- jego głęboki głos powodował, że zaczynałam się bać

-Nie- wymamrotałam, ale ból spowodowany jego dłonią na mnie stawał się straszny- Kocham cię Louis!- krzyknęłam próbując wydostać się z jego uścisku i pozbyć jego rąk ze mnie

-Odejdź od mojego chłopaka!- Krzyknęła dziewczyna, która szła w naszym kierunku. Uderzyła mnie w twarz, a ja szybko przeniosłam rękę w obolałe miejsce

Momentalnie podbiegł do mnie Harry i wyrywając mnie z ramion Lou umieścił w swoich. Gładził mnie po włosach i kołysał na wszystkie strony. Zdruzgotana wtuliłam twarz w jego pierś. Kilka łez poleciało po moich policzkach kiedy nagle silna siła odciągnęła mnie od Harry'ego

-Nie zbliżaj się do mojej dziewczyny- warknął przed tym jak uraczył mnie swoim spojrzeniem- wszystko dobrze kochanie?- spojrzał na mnie z góry

-Ja...ja...tak wszystko w porządku, ale nie nazywaj mnie koch..kochaniem-wymamrotałam wyślizgując się z jego uścisku. Pobiegłam prosto w ramiona Nialla, który natychmiast mnie nimi owinął. Spojrzał na mnie, a konkretniej na mój policzek. Musnął dłonią zaczerwienione miejsce, na co skrzywiłam się w bólu.

-Księżniczko, nie wyglądasz zbyt dobrze- wymamrotał

-Nie...Nie nazywaj mnie księżniczką- odsunęłam się od blondyna

-Co masz na myśli? Jesteś moją księżniczką- złapał moją rękę, a jego oczy powoli zaczęły napełniać się łzami. Chłopak uniósł moją brodę palcem zmuszając mnie abym spojrzała na niego. Przycisnął swoje usta do moich, rękę położył na talli, a całe ciało przycisnął bliżej siebie. Przez chwilę odwzajemniałam pocałunek, a potem go odepchnęłam. Spojrzał na mnie, a pojedyncza łza spłynęła po jego policzku.

-P...Proszę księżniczko- mamrotał wciskając moją rękę pomiędzy obje jego- Kocham cię

-Nie jestem nikogo kochaniem i nikogo księżniczką- wyszeptałam

-Więc zry...zrywasz ze mną?- zapytał, a na jego twarzy pojawiło się więcej łez

-Nie myśl tak o tym. Potraktuj to bardziej jako przerwę. Muszę przemyśleć to wszystko. Przemyśleć moje życie i zastanowić się co dalej z tym zrobić- odpowiedziałam cicho

-Amadna! Dlaczego z nim zrywasz? Jesteś moją dziewczyną!- Louis odpowiedział zanim szybko chwycił mnie w stylu ślubnym i pobiegł ze mną w dół ulicy

Louis biegł cały czas. Harry, Niall i Josh gonili nas przez chwilę, ale Lou ich zgubił. Biłam go i kopałam przez dość długi czas, aż wreszcie stałam sobie sprawę, że to nie ma sensu. Zaprowadził mnie do jakiegoś domu. Jak się domyślam to był jego dom. Chłopak przekręcił zamek w drzwiach po czym postawił mnie na nogi. Czułam, że patrzył na mnie kiedy rozglądałam się po domu.

-Pamiętasz to miejsce?- zapytał

-Nie, nie byłam tu nigdy wcześniej- odpowiedziałam

-Tak, byłaś. Spędzałaś tu dużo czasu- powiedział

Chodziłam w kółko starając się przypomnieć sobie dom. Nie pamiętam zbyt wiele, ale pamiętam pewne kawałki tego co się stało. Urywki wspomnień.Pamiętam go, kiedy próbował zrobić naleśniki, ale spalał każdy z nich. Pamiętam też nasz pierwszy prawdziwy pocałunek. Pamiętam jak starał się mnie uspokoić gdy  byłam zdenerwowana. Pamiętam. Spędziłam z nim dużo czasu w tym domu.

-Czemu się tak uśmiechasz?- zapytał, a ja nie zdawałam sobie sprawy, że to robię

-Niczego- wymamrotałam, zerkając na niego


------------------------------------------------

Sorka za zwłokę, ale miałam problemy z netem przez ten tydzień :/

Na Damaged rozdziału w tym tygodniu nie będzie, bo jedna z tłuamczek, która w tym tygodniu ma "dyżur" na tym blogu ma mały problem. Prosimy o wyrozumiałość. Martyna obiecała, że gdy tylko będzie mogła to nadrobi.

Dziś jest niedziela, a więc w dalszym ciągu weekend :)


piątek, 3 stycznia 2014

Rozdział 40 " Jesteś moja "

AMANDA'S POV

Niall złapał moją rękę gdy wchodziliśmy z powrotem do lodziarni.  Zobaczyliśmy Harrego i Josha próbujących utrzymać łyżeczki na ich nosach. Śmiałam się szeroko razem  z Niallem i chłopakami.
Usiadłam z Niallem obok chłopaków.

- Co mi zamówiłaś? - zapytał Niall

- Zamówiłam twoje ulubione- odpowiedziałam z małym uśmieszkiem na twarzy

- Dziękuję księżniczko- powiedział chłopak

Zarumieniłam się, wpatrywałam się w ziemię nieśmiało. Z jakiegoś powodu zawsze się rumieniłam gdy nazywał mnie księżniczką. Poczułam jego palce pod moim podbródkiem.  Podniósł moją głowę i przywarł ustami do moich. Przez chwilę odwzajemniałam pocałunek ale potem lekko go odepchnęłam z małym uśmieszkiem na twarzy .

- Kocham Cię - wymamrotał

Zanim mogłam cokolwiek powiedzieć Niall został zrzucony z krzesła... Instynktownie wstałam z krzesła i pomogłam mu się podnieść. Obejrzałam się aby ujrzeć kto go zrzucił z tego krzesła. Był to mężczyzna z którym rozmawiał na zewnątrz. Przecisnęłam się koło Nialla w kierunku serwetek. Wzięłam kilka aby zatrzymać krwawienie chłopaka. Było źle, jego nos krwawił. Podałam serwetki Niallowi aby sam mógł je trzymać przy swoim krwawiącym nosie. Podeszłam do chłopaka. Byłam wściekła.

- Co to do cholery miało być- wrzasnęłam popychając go w stronę stolika

- Amanda... byłem..- myślał jak to powiedzieć

- Skąd ty kurwa znasz moje imie? - wrzasnęłam..

- Znałem Cię przed wypadkiem. Nie pamiętasz mnie? Louis Tomlinson? - zapytał tak jakbym powinna go znać

- Nigdy nie miałam cholernego wypadku . - wrzasnęłam

- Tak miałaś - powiedział Louis

- Amanda chodź! - Powiedział Harry podchodząc do mnie i łapiąc moja dłoń . Zaraz potem znaleźliśmy się na zewnątrz.

- Co robimy ? - zapytałam jego

- Amanda muszę Ci coś powiedzieć. - wybełkotał, drapiąc się po szyi nerwowo

- Aw Haz wiesz że możesz mi wszystko powiedzieć. - powiedziałam . Harry wziął głęboki oddech zanim zaczął mówić.

" Więc Amadna. Około półtoraj roku temu miałaś wypadek samochodowy. W tym czasie spotykałaś się z Louisem - facetem który zaatakował Nialla. Ty i Louis  wlasnie się  pogodziliscie po jakiejs glupiej klotni/walce ktora mieliscie.  Niall stasznie się w tobie zauroczył ale ty do odepchnęłaś. Spotkałaś Josha gdy uciekałaś od Louisa, Nialla i mnie. Ja byłem twoim przyjacielem, nikim więcej! Twoje życie było kompletnie inne. Ciągle uciekalaś od ludzi. - powiedział Harry

- Dlaczego nie powiedziałeś mi  tego wcześniej ? - zapytała a kilka łez poleciało po moim policzku. Harry szybko je otarł .

- Nie wiem. Wiem że powinienem ale tego nie zrobiłem - powiedział cicho

-  Więc Louis był moim chłopakiem? - zapytałam cicho

- Tak był - odpowiedział

- A Niall tylko przyjacielem - powiedziałam prawie szpecząc

- Yeah - Harry odpowiedział szybko

- Wiem że go kochasz. Nie mówię że powinnaś go zostawić ale może powinnaś dać Louisowi jeszcze jedną szanse- powiedział Harry

- Haz, nie zerwę z Niallem jeśli o to Ci chodzi - powiedziałam

- Tyyyy zrywasz ze mną? - powiedział Niall wychodząc z budynku. Przygryzał usta.

- Nigdy bym tego nie mogła zrobić Ni, Kocham Cię - wymamrotałam oplatając go ramionami mocno

- Też Cię kocham księżniczko- powiedział

Pocałował mnie w czubek głowy podczas gdy cały czas mnie przytulał. Powoli się odsunął ale nadal miał mnie w ramionach. Patrzył na mnie. Jego spojrzenie wędrowało od mojej twarzy do ziemi . Zaśmiałam się co spowodowało że się na mnie spojrzał i mocniej mnie do siebie docisnął .

- Co ty robisz? - powiedziałam z małym uśmieszkiem na ustach

- Ja tylko chcę popatrzeć na moją piękną dziewczynę to coś złego kochanie? - zapytał, dziobiąc mój policzek. Otworzyłam usta aby coś powiedzieć ale szybko je zamknęłam gdy zobaczyłam jak Louis piorunuje wzrokiem Nialla. Nawet nie zauważyłam jak Louis wyszedł ze sklepu.

- Ona jest moją dziewczyną!- Louis wrzasnął, chwytając moje ramiona mocno i odciągając od Nialla. Moje plecy znowu znajdowały sie przy jego klatce piersiowej. Jego ręce oplotły moją talię a ja nie mogłam się nawet ruszyć.


- Nie ona jest moja. Puść ją . - wrzasnął Niall odrywając mnie od Louisa z pomocą Harrego i Josha.

- Chodź księżniczko idziemy -  Niall wziął mnie za ręke i zaczęliśmy iść w dół po chodniku.

- Nigdzie nie pójdziesz z MOJĄ dziewczyną - wrzasnął Louis znów zabierając mnie od Nialla. Znajdowałam się w takiej samej pozycji co wcześniej .

- Przestań ja zabierać ode mnie! - Niall powiedział ze złością i próbował zabrać mnie od Louisa.

- Znasz prawdę, Niall był tylko twoim przyjacielem. A ja jestem twoim chłopakiem i zawszę będę . - Lousi warknął cicho do mojego ucha a po moim ciele przeszło stado iskierek do dołu kręgosłupa.

------------------

YEAH! Nowy rozdział. Dużo się wydarzyło. Moim zdaniem troche zbyt szybko potoczyła się akcja w tym rozdziałem no ale cóż. :)
SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU! SPEŁNIENIA MARZEŃ *_*

Kolejny rozdział pojawi się za tydzień w weekend a tymczasem zapraszam na nowy rozdział drugiego opowiadania które tłumaczymy .

http://damaged-story.blogspot.com/

P.S. Prosimy o wsparcie w komentarzach tutaj i na drugim blogu .
Strasznie to motywuje do dalszego tłumaczenia ;)

Trzymajcie się

Martyna xx