piątek, 13 czerwca 2014

Rozdział 65 ,, Ściagana"

LOUIS' POV

Stałem w ulewie, sam. Mocno zacisnąłem oczy, kiedy łzy zaczęły spływać w dół moich policzków. Właśnie straciłem Amandę, znowu. Nie mogłem przestać jej tracić, bo za każdym razem to bolało bardziej i bardziej. Usłyszałem kroki śpieszące w moją stronę i byłem bliski krzyknięcia na Zayna,żeby zostawił mnie samego, kiedy poczułem dwie małe ręce owijające się wokół mojego torsu. Zapach truskawek wypełnił mój nos, gdy otworzyłem oczy, mrugając. Spojrzałem w dół, żeby zobaczyć Amandę trzymającą twarz na mojej klatce piersiowej, kiedy płakała. Natychmiast przyciągnąłem ją bliżej siebie. Kołysałem nią delikatnie i pocierałem jej ramiona, próbując sprawić, żeby przestała płakać. Powoli odsunąłem się kucając, teraz byłem z nią oko w oko.

- Dlaczego płaczesz kochanie? - Zapytałem, gdy starłem jej łzy opuszkiem kciuka.
- Ja, ja tak bardzo przepraszam Louis. P...proszę przyjmij m...mnie z powrotem. Ja...ja... ja tak bardzo cię kocham, przepraszam za to, że cię z...zostawiłam - Krztusiła się, gdy płakała.
- Też cię kocham Amanda, oczywiście, że przyjmę cię z powrotem - Wyszeptałem, delikatnie przyciskając usta do jej policzka.
Jej twarz rozjaśniła się na moje słowa, uśmiech wtargnął na jej usta, zanim szybko owinęła ręce wokół mnie, wyprowadzając mnie z równowagi. Wylądowałem w kałuży z nią na górze, ale nie obchodziło mnie to, wyglądało na to,że ją też nie. Zostawiła ręce owinięte dookoła mnie, gdy ja przyciągnąłem ją za talię, ocierając się lekko o jej dolną wargę, uśmiechnąłem się w jej szyję zostawiając kilka pocałunków na miękkiej skórze. Amanda podniosła głowę z mojego ramienia, odwracając na mnie wzrok z uśmiechem. Schyliła się i pocałowała kącik moich ust, denerwowała mnie. Próbowałem pocałować ją w usta, ale odwracała głowę w ostatniej chwili, więc cały czas trafiało na policzek. Jej uśmiech się powiększył, gdy ponownie się pochyliła, całując drugą stronę moich ust.
- Po prostu mnie pocałuj - Wymamrotałem z uśmiechem
Pokręciła głową nadal się uśmiechając i powiedziała - Musisz powiedzieć magiczne słowo.
- Uh, proszę? - Powiedziałem, ale pokręciła głową - Kocham cię? - Ponownie pokręciła głową - Jesteś słodka? - Uśmiechnęła się, ale znowu powtórzyła swój ruch - Po prostu mnie kurwa pocałuj - Zachichotałem, gdy podniosłem się, przyciskając swoje usta do jej.

Mogłem poczuć jej uśmiech przy moich ustach, kiedy się całowaliśmy. Byłem taki szczęśliwy, że wreszcie trzymałem ją w swoich ramionach, słyszałem ją mówiącą że mnie kocha i znowu czułem jej miękkie usta przy moich. Położyła rękę na mojej klatce piersiowej, gdy lekko szarpnąłem jej dolną wargę. Amanda nagle odsunęła się i wstała, zostawiając mnie leżącego na ziemi. Pospieszyła w dół parkingu, śmiejąc się do siebie, kiedy zsunęła szpilki, więc mogła biec szybciej. Śledziłem ją, gdy pobiegła prosto do auta Harrego, otwierając je i wkładając szpilki do środka.
- Jestem pewna, że nie będzie miał nic przeciwko - Zachichotała zanim przycisnęła mnie do boku jego auta, całując przez chwilę z pasją i ponownie się odsuwając.
Amanda przytuliła się do mnie, przyciągając bliżej i wtedy zrozumiałem jak bardzo była zimna. Odsunąłem się i ściągnąłem z siebie kurtkę, zostając w samym T-shircie i jeansach. Nasunąłem na nią okrycie, żeby nieco się ogrzała. Kurtka była na nią za duża, rękawy były długie i niemal docierały jej do kolan, pomyślałem, że to była najbardziej urocza rzecz na świecie.
- Dziękuję - Wymamrotała zanim ponownie mnie pocałowała.
Niespodziewanie znowu się odsunęła i zanim to zauważyłem Amanda biegła wzdłuż chodnika boso, śmiejąc się. Pobiegłem za nią, chichocząc do siebie. Szybko pojąłem, że już nie była przede mną i natychmiast przestałem biec, kiedy nigdzie jej nie widziałem. Zacząłem panikować, gdy szedłem rozglądając się za nią.
- Amanda? Amanda, gdzie ty pobiegłaś? - Wykrzyczałem, oglądając się dookoła.
Nagle zostałem pociągnięty do ciemnej alejki tylko po to, żeby poczuć miękkie usta Amandy przy moich, jej plecy były przyciśnięte do ceglanej ściany budynku. Amanda odepchnęła mnie od siebie, uśmiechając się przez chwilę zanim prześlizgnęła się obok mnie i tak jak wcześniej zaczęła biec chodnikiem. Pomyślałem, że to było cudownie jak chciała, żebym ją złapał, lubiłem to. Pobiegłem za nią, upewniając się że mam na nią oko, więc nie mogłem ponownie jej zgubić. Skręciła w stronę parku i oczywiście dalej ją śledziłem, trzymając się kilka kroków z tyłu. Amanda uśmiechnęła się do mnie, przygryzając dolną wargę, kiedy wspięła się na płot parku. Usiadła na czubku przez chwilę patrząc na mnie, zanim zeskoczyła z niego, lądując na stopach. Podeszła do bramki i chwyciła mnie za kołnierz koszulki, przyciągając do siebie. Zostawiła szybki pocałunek na moich ustach, zanim nieco się odsunęła, jej wargi nadal lekko dotykały moich.
- Chodź - Amanda wyszeptała zanim się uśmiechnęła. Puściła moją koszulkę, obróciła się i zniknęła w ciemności nocy.
Zachichotałem do siebie zanim wspiąłem się na płot, zeskakując na stopy zanim zacząłem za nią podążać. Po chwili wypatrywania, znalazłem ją stojącą obok stawu, jej ręce swobodnie zwisały po bokach ciała, gdy wpatrywała się w taflę wody. Uśmiechnąłem się i podszedłem do niej, owijając ręce wokół jej talii, przyciągając jej ciało bliżej mojego, gdy deszcz nadal padał na nas. Położyłem głowę na jej ramieniu, po prostu patrząc na staw.
- Tak bardzo za tobą tęskniłem - Wyszeptałem cicho, moja głowa nadal leżała na jej ramieniu.
- Ja też za tobą tęskniłam Louis - Wymamrotała Amanda, odwracając się, więc teraz była twarzą do mnie.
Spojrzała na mnie, uśmiech nieco rozciągnął się na jej ustach. Zebrałem mokre włosy z jej twarzy i wsunąłem je za ucho zanim powróciłem dłonią na jej talię. Kontynuowała wpatrywanie się we mnie zanim stanęła na palcach, przyciskając usta do moich. Podniosłem ją, owijając jej nogi wokół mojego torsu, gdy się całowaliśmy, więc nie musiała tak bardzo się wysilać. Skończyłem poślizgując się na błocie, co spowodowało upadek do tyłu, Amanda siedziała na mnie.
- Wszystko w porządku? - Zapytała, próbując się nie śmiać podczas gdy patrzyła na mnie.
- Tak, jest w porządku - Odpowiedziałem, nieco chichocząc zanim ponownie ją pocałowałem.
Położyła dłonie na moich policzkach, teraz siedząc na mnie rozkrokiem, gdy całowaliśmy się w ulewie. Umieściłem ręce na obu jej bokach, używając kciuka, żeby głaskać jej skórę. Nie pojmowałem jak bardzo za nią tęskniłem aż do teraz. Amanda była dla mnie wszystkim i czułem się wspaniale mając ją z powrotem w moich ramionach, czułem się idealnie. Niezdecydowanie odsunęła się od pocałunku, wolno mrugając oczami, żeby na mnie spojrzeć, lekko przygryzła swoją dolną wargę.
- Jak dużo dzisiaj wypiłaś? - Zapytałem po prostu, uśmiechając się do niej.
- Um, nie tak dużo - Odpowiedziała pocierając swoje ramiona.
- Pamiętasz co się wydarzyło? - Zapytałem nadal się uśmiechając.
- Cóż, nie jestem pijana jeśli to jest to co sugerujesz - Amanda zachichotała zanim pochyliła się, ponownie składając pocałunek na moich ustach.
~~
Jeden do końca. Dalej nie ma śladu życia od autorki.
Jest prawie północ i chcę tylko podziękować tym, którzy komentują pomijając że obserwuje nas 149 osób a komentarzy jest ledwo 20. To jest smutne, że nie chcecie poświęcić chociażby krótkiej minuty na jakieś słowo motywacji. Ale cóż, nikogo do niczego nie zmuszam tylko NIE dziwcie się potem, jak rozdziały będa suche, z błędami.
Dziękuję też wszystkim którzy życzyli mi zdrowia po upadku. Jest już o niebo lepiej, byłam dzisiaj u chirurga. To było tylko stłuczenie kręgosłupa wyższego stopnia ;)
Kocham was moi drodzy !!  ♥ xx

30 komentarzy:

  1. O mój Boże!! Kocham to opowiadanie, tylko żeby była druga część!!

    Meggie<3

    OdpowiedzUsuń
  2. Nieee niech to się nie kończy to opowiadanie jest cudne

    OdpowiedzUsuń
  3. Aaawwww <3 Kurka jeszcze jeden ;ooo Piękne ;3

    OdpowiedzUsuń
  4. Piękine opowiadanie , nie chce końca strasznie się przywiązałam do tego opowiadania :) ;*

    OdpowiedzUsuń
  5. Cudowny !! <3 Będę za nim tęsknić gdy się już skończy ;c Dziękuje ci za to że wspaniale go tłumaczyłaś :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Po pierwsze, nie masz pojęcia jak się cieszyć, że czujesz sie już lepiej. Po drugie, rozdział jest nawet w porządku. Po trzeciej, nie dołuj się pindami, które nie komentują.

    OdpowiedzUsuń
  7. Hahaha... kom ode mnie ;) Zawsze komentuje,ale inni nie. Ozdzial bomba. Czekam na nn <3

    OdpowiedzUsuń
  8. Nikogo nie zmuszam ale...hahahha rozwalasz mnie!!! Rozdzial jak dla mnie jest...dziwny? Ale chyba pozytywnie

    OdpowiedzUsuń
  9. To się nie może skończyć :((((

    OdpowiedzUsuń
  10. To opowiadanie jest dla mnie jak narkotyk ;3

    OdpowiedzUsuń
  11. Jak to juz koniec zaraz? Szkoda bo opowiadanie świetne, a tłumaczenie bomba <3 ~@heroineNialler

    OdpowiedzUsuń
  12. JEST JESZCZE II CZĘŚĆ, ALE NIE OTRZYMAŁYŚMY JESZCZE POZWOLENIA NA JEJ TŁUMACZENIE ;)

    OdpowiedzUsuń
  13. OMG!!! Takie rzeczy tylko tutaj haha xD
    Rozdział genialny!

    OdpowiedzUsuń
  14. Szkoda, że zbliża się koniec. :) Życzę powrotu do zdrowia i jakiegokolwiek znaku życia od autorki.

    OdpowiedzUsuń
  15. Wspaniały <3333

    OdpowiedzUsuń
  16. Świetny jak zawsze, powodzenia w otrzymaniu pozwolenia. Musi wam pozwolić! :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Tylko stłuczenie? I tak się martwię :c szkoda, że został tylko jeden rozdział ;/

    OdpowiedzUsuń
  18. Tylko poobijany kręgosłup.... -,-' Dobrze, że czujesz się lepiej. Uwielbiam to opowiadanie <33 (o rozdziale nie wspomne, taki sweet *-*) :3
    Mój twitter @bananowamarchew
    :) Pozdrawiam i czekam na więcej :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Super! Next prosze! :D

    OdpowiedzUsuń
  20. http://www.twitlonger.com/show/n_1s1vvdk ! ROZSYŁAJCIE TO WSZĘDZIE GDZIE MOŻECIE!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  21. Cudny rozdział ♥ Tak jak całe opowiadanie :D Znalazłam tego bloga wczoraj i bardzo mnie wciągnęło czytanie go ♥ Uwielbiam to jak tłumaczysz ;*

    Zgadzam się z tobą w kwestii, że, powinno się komentować, przecież wystarczy napisać jedno miłe słowo, a to już jest jakaś motywacja do dalszej pracy... przecież, to ci się należy za to ze wkładasz w to tyle pracy i serca c:

    I cieszę się że nic poważniejszego nie stało się z kręgosłupem, mam nadzieję, że poczujesz się jeszcze lepiej :**

    OdpowiedzUsuń
  22. Fajny rozdział, cieszę się że wreszcie się pogodzili. ;) Nie chcę nawet myśleć że niedługo koniec. :c
    Dalszego zdrowia, pozdro i czekam na next. :3

    OdpowiedzUsuń
  23. Genialny rozdział
    Mam nadzieję, że autorka pozwoli tłumaczyć II część

    OdpowiedzUsuń