Rozdział 17 "Walka"

AMANDA'S POV

-Hej! Wynoś się z dala od niej!- Mężczyzna krzyknął zanim jego pięść "spotkała się" z twarzą Nialla

Niall cofnął się z wpływu siły, która go uderzyła. Poczułam jak ktoś łapie moją rękę i przyciąga mnie do siebie używając przy tym nie małej siły. Nawet nie musiałam na niego patrzeć, a wiedziałam, że to był Louis. Blondyn spojrzał na nas z szeroko otwartymi, błyszczącymi oczami, które wyglądały jakby zaraz miał wybuchnąć płaczem. Co się z nim stało? Louis go uderzył, czy też zabrał jakąś jego cząstkę? Smutna twarz chłopaka szybko przerodziła się w wściekły grymas. Małe warknięcie wymsknęło się z jego ust, za nim zrobił to czego najbardziej bym się po nim nie spodziewała. Odwrócił się i zaczął odchodzić.Myślałam, że powiedział, że chce mnie chronić! Co się do cholery stało?

NIALL'S POV

Siła z jaką pięść mężczyzny otarła się o moją twarz była na tyle duża, że odepchnęła mnie do tyłu. Niemal natychmiast poczułem jak do policzka dopływa intensywny ból. Cały ten nowy ból był masakryczny. Chyba nigdy nikt mnie tak nie potraktował. Popatrzyłem na chłopaka, który akurat owinął Amandę swoim ramieniem. Na jego twarzy wymalował się uśmiech. No tak... Amanda ewidentnie była jego dziewczyną, nawet cień wątpliwości nie przepłynął przez moją głowę. Z trudem powstrzymywałem łzy, które ugrzęzły gdzieś głęboko we mnie. Bardzo starałem się nie płakać, ale moje oczy mimowolnie wypełniały się niechcianym płynem. Małe warknięcie wymsknęło się z moich ust, fakt mimowolnie. Odwróciłem się od tej dwójki i zacząłem iść w przeciwnym kierunku.

Myślałem, że Amanda naprawdę mnie lubi i chyba to bolało mnie najbardziej. Nie obchodzi ją to, że moje serce złamało się przed nią na miliony małych kawałeczków i to wszystko za jej winą.

-Chodź Amanda- powiedział mężczyzna za mną.

-Louis przestań! Puść mnie!- Dziewczyna krzyknęła

Gdzie ja słyszałem te imię wcześniej? To brzmi znajomo... Zatrzymałem się i po prostu myślałem, po prostu to kim był Louis uderzyło mną. Nagle mnie olśniło. Odwróciłem się i szedłem w ich kierunku. Louis ciągnął Amandę przez park, a ta wyrywała się jak tylko mogła.

-Zostaw ją!- Warknąłem i złapałem rękę Amandy, której Louis nie trzymał.

-A co jeśli tego nie zrobię? Co mi zrobisz Blondi?- warknąłem

-Powiedziałem zostaw ją!- wykrzyczałem

-Ale ja nie chcę- mówił z wyraźnym gniewem w głosie

Wyciągnąłem rękę i uderzyłem go prosto w nos. Chłopak zachwiał się i zrobił kilka kroków w tył łapiąc się za obolałą część twarzy. Złapałem rękę dziewczyny i w tej chwili uciekaliśmy przed Louisem, który robił to co robił wcześniej. Właściwie to nie wiem jak to się stało, ale przechyliłem się do przodu. Louis musiał podstawić mi nogę...

-Hej Blondi mam pomysł- powiedział kiedy wstawałem

-Jaki konkretnie?- zapytałem patrząc na niego

-Wygrany, będzie ją chronił, przegrany zostawi ją w spokoju, na zawsze- powiedział z głupiutkim uśmiechem wymalowanym na twarzy

-Rzeczywiście, niezły pomysł- powiedziałem z podobnym uśmiechem

-Co masz na myśli mówiąc to ostatnie?! A jeśli, któryś z was umrze? Coś mu się stanie?- Amanda zapytała cicho

-Nie, zawsze ktoś może się poddać i odejść- Louis powiedział- Więc jak Blondi, podejmujesz się wyzwania?

Odpowiedziałem po prostu uderzając go w nos

-Cholera- gardłowo warknął trzymając się za nos

Dotknąłem jego klatki piersiowej i wkładając w to wiele siły pchnąłem go do tyłu. Louis zakończył to potykając się o własne nogi. Chociaż nie spadł na ziemię, a miałem taką nadzieję. Szybko złapał równowagę. Małe warknięcie wymsknęło się z moich ust. Chłopak zmrużył oczy i namierzył mnie nimi. Całą swoją prędkością podbiegł do mnie i pchnął. Myślałem, że upadnę na ziemię, ale wylądowałem na drzewie. W sekundę, która nie miłosiernie się dłużyła osunąłem się na ziemię. Cholernie boli, ale się nie poddam.


---------------------------------------------------------------------------
Kto wygra? :)

I taka mała prośba, komentujcie pliska :) obserwatorów jest około 70, a tylko około 25-30 osób komentuje, byłabym wdzięczna, za jakąś uwagę, pochwałę czy coś :)