Rozdział 35 " Czy mogę?"

AMANDA'S POV

Odwróciłam się aby zobaczyć Louisa. Wpatrywał się w nas. Na chwilę moje oczy spotkały jego. Złapałam Josh'a za rękę i zaczęłam biec wzdłuż chodnika jak najdalej od Louisa. Obejrzałam się i zobaczyłam jak chłopak mnie goni. Kurwa! Josh's biegł koło mnie. Był znacznie szybszy ode mnie. Musiał to zauważyć, ponieważ wziął mnie na ręce jak pannę młodą i kontynuował ucieczkę. Objęłam rękami jego szyję i popatrzyłam do tyłu. Widziałam jak Louis nadal nas goni. Widziałam że Josh był nadal znacznie szybszy od Louisa nawet gdy miał mnie na rękach. Nagle poczułam jak ktoś biegnie wprost na nas. Josh obił się o ziemię nadal trzymając mnie w swoich ramionach. Podniosłam sie i zobaczyłam Niall'a który stoi z szeroko otwartymi oczami.

- O mój Boże ! Przepraszam Amanda. Nic ci się nie stało ? - zapytał pomagając nam wstać

- Jest dobrze- wybełkotałam szybko

Obróciłam się i zobaczyłam jak Louis dobiega do nas. Wiedziałam że jeśli go nie zatrzymam to nawrzeszczy i nastraszy tak  Josh'a i Niall'a że nigdy więcej mnie nie dotkną.

- Nie! Amanda! Stój - wrzasnął Josh a ja  zaczęłam biec wzdłuż chodnika  w kierunku Louisa.

Na ustach Louisa wymalował się chytry uśmieszek gdy zobaczył że biegne w jego kierunku. Im bliżej byłam jego uśmiech stawał się szerszy .

- Amanda! Czekaj! - wrzasnął Niall gdy biegł za mną

- To debil! Proszę zatrzymaj się ! - usłyszałam inny głos. To był Harry .

Byłam właśnie naprzeciwko Louisa. Rozłożył on swoje ramiona ale ja odwróciłam się i zbiegłam w dół alei.
Zorientowałam się że gdyby Louis mnie złapał nie było by tak wesoło i kolorowo.

- Amanda! Wracaj tu kurwa! Jeśli się kurwa nie zatrzymasz to przysięgam Bogu że zerżnę Cię tak że nie będziesz miała z tego przyjemności. - wrzasnął Louis gdy biegł za mną.

Spojrzała się do tyłu. Nikogo oprócz nas tam nie było. Byłam tylko ja i Louis. Zbiegłam na dół do innej alejki i skręciłam w prawo. Skręcałam w różne alejki  tak wiele razy aby tylko go zgubić.
Nagle skręciłam w lewo i szybko tego pożałowałam. To był mój koniec. Louis w końcu mnie złapał. Szybko oplótł moje ramiona i uniósł tak abym na niego spojrzała.

- Dlaczego ode mnie uciekasz.? Wystraszyłaś mnie- wyszeptał. Pojedyncza łza spłynęła po jego policzku. Szybko objął mnie i mocno przytulił .

- Louis muszę Ci coś powiedzieć- wybełkotałam.

Trochę się ode mnie oddalił ale nadal był blisko.  Łzy spływały po jego policzku gdy na mnie patrzył. Myślałam aby powiedzieć mu coś co nie było zbytnio ważne ale potrzebowałam powiedzieć mu co naprawdę myślę. Łzy spływały po moich policzkach a ja wpatrywałam się w moje buty. Louis lekko pociągnął moją brodę tak że teraz patrzyłam prosto w jego oczy. Mój obraz był nie wyraźny przez łzy. Jego oczy też tonęły w łzach .

- Możesz mi powiedzieć co tylko chcesz kochanie- powiedział szybko i pocałował mnie w czoło ale zaraz po tym znowu patrzył mi prosto w oczy.

Wzięłam głęboki oddech i próbowałam się uspokoić.

- Louis myślę że to nie zadziała . - wymamrotałam

- Co masz na myśli - zapytał bardzo cicho niemal szepcząc. Coraz więcej łez spływało po jego policzku

- Ranisz mnie Lou, kocham cię ale nie mogę być z osobą która mnie rani. - powiedziałam i zamknęłam szybko oczy gdy łzy zaczęły spływać na ziemie.

- Więc... Coooo masz zamiar po-powiedzieć??- zapytał a jego głos łamał się od płaczu.

Panowała dłuuuga cisza. Otarłam łzy z mojego policzka ale szybko pojawiły się nowe.

- Myślę że nie zniosę tego więcej. - wymamrotałam

- Więc zryy-ywasz ze mną? - zapytał a łzy spływały z jego policzka niekontrolowanie

- Tak myślę . - wyszpetałam

- Ale-e Amanda . Kocham Cię. Proszę nie opuszczaj mnie. Nie mogę znieść tego że jestem daleko od ciebie. Potrzebuje cię . Nie będę cie więcej ranić. Przepraszam za wszystko co tobie zrobiłem. Przepraszam za to że nie mogłem cię chronić. Przepraszam że raniłem twoich przyjaciół i za te cholerne więzienie. Przepraszam że płakałaś przeze mnie i czułaś się źle. Przepraszam cię za wszystko. Proszę nie opuszczaj mnie. Potrzebuję cie.. Proszę! Proszę nie odchodź ! - wyszeptał a jego łzy zaczęły szybciej spływać. Z powodu płaczu z trudem łapał powietrze.

- Amanda naprawdę cię przepraszam. Po prostu nie chcę abyś odeszła. Kocham Cię  Amanda. Kocham Cię bardziej niż kogokolwiek. Świat jest dla nas. Bez ciebie jestem nikim. Rozumiem że może nie jestem idealnym chłopakiem ale się staram . Próbuję i staram się po to abyś była szczęśliwa.. Jestem kurwa pojebańcem. Myślę że nie będę w stanie patrzeć jak odchodzisz. Proszę cię Amanda nie odchodź. Kocham Cię.

- Ja też cie kocham Louis. Nie mogę więcej tego robić . Skończyłam z tym. - wybuchłam płaczem.

Louis mocno mnie objął a ja płakałam w jego klatkę piersiową. Masował moje plecy o kołysał w przód i w tym. Próbował mnie pocieszyć. Słyszałam jak pociąga nosem kilka razy. Nadal płakał. Zaczął płakać co spowodowało że zaczęłam płakać jeszcze bardziej.

- " Kochanie, czym my się stajemy?
To tak jakbyśmy wciąż biegli
Cały dzień w ruchu
Mogę schylić się aby cię uścisnąć lub zachowywać się jakbym cię nie znał
Ale ciebie chyba nie obchodziłoby, co bym zrobił
Co stało się z tą dziewczyną, którą znałem
Chcę po prostu aby między nami było tak jak dawniej

Czy nasz pocałunek w ogóle cię poruszył, kochanie?
Czy to, że cię pragnę, doprowadza cię do szaleństwa?
Czy mam twoją miłość, czy to mi nadal wystarcza?
Powiedz, czy tak jest czy nie jest, kochanie?
Daję ci wszystko, czego pragniesz?
Czy wolałabyś odwrócić się i zostawić mnie samego?
Czy powinienem po prostu się poddać i iść dalej?
Kochanie, powinienem?

Pamiętam, jak nie mieliśmy niczego
Oprócz idealnej, prostej miłości
Kochanie, to były czasy
Wtedy nasza miłość była dzika i wolna
Ale teraz krytykuję wszystko co widzę

Czy nasz pocałunek w ogóle cię poruszył, kochanie?
Czy to, że cię pragnę, doprowadza cię do szaleństwa?
Czy mam twoją miłość, czy to mi nadal wystarcza?
Powiedz, czy tak jest czy nie jest, kochanie?
Daję ci wszystko, czego pragniesz?
Czy wolałabyś odwrócić się i zostawić mnie samego?
Czy powinienem po prostu się poddać i iść dalej?
Kochanie, powinienem?

Nadal daję ci to, co potrzebujesz?
Nadal zapieram ci dech w piersi?
Czy wywołuję u ciebie iskrę w głębi serca, kochanie, czy tak jest?

Czy nasz pocałunek w ogóle cię poruszył, kochanie?
Czy to, że cię pragnę, doprowadza cię do szaleństwa?
Czy mam twoją miłość, czy to mi nadal wystarcza?
Powiedz, czy tak jest czy nie jest, kochanie?
Daję ci wszystko, czego pragniesz?
Czy wolałabyś odwrócić się i zostawić mnie samego?
Czy powinienem po prostu się poddać i iść dalej?
Kochanie, powinienem?

Powiedz kochanie, mogę spróbować jeszcze raz?
Mogę kochanie, mogę?****" -śpiewał Louis

Rozluźnił on nasz uścisk i wpatrywał się we mnie. Łzy nadal mu spływały po policzku gdy na mnie patrzył .

- Amanda, czy mogę dostać jeszcze jedną szanse, czy chcesz ze mną zerwać na dobre. ? - Louis zapytał gryząc swoje usta gdy czekał na odpowiedź.

--------------------------------------------------
 **** Tekst piosenki Luke Bryan - Do I

Heeeeeeej *_*
Oto jest kolejny rozdział <33
Jak tam wrażenia. ?
UWAGA!
Dobra wiadomość : Autorka tego opowiadania znowu zaczęła pisać nowe rozdziały :)

100 KOMENTARZY = NEXT