Rozdział 27 "Nadchodzą"

AMANDA'S POV

-Co to cholery robicie?! Postawcie mnie nie ziemię- Louis krzyknął do NICH gdy próbował uwolnić się z ich mocnego uścisku.

-Jest Pan aresztowany- powiedział pierwszy mężczyzna gdy wyprowadzał wściekłego chłopaka z domu.

Tak szybko jak mężczyzna wypowiedział te słowa po moim policzku zaczęły spływać łzy. Przez moment stałam w miejscu, ponieważ nie wiedziałam co zrobić. Nie chciałam aby  zabierano Louisa z dala ode mnie.
Wybiegłam na zewnątrz zaraz po nich. Prowadzili go do samochodu, który stał na podjeździe.
Podbiegłam do nich i zaczęłam szarpać ich za ręce aby wypuścili Louisa.

- Nie możecie zabrać go ode mnie! Proszę puśćcie go!- płakałam

Dwóch mężczyzn w ogóle nie zwracało na mnie uwagi. Zdawali się jakby nie czuli, moich rąk na ich ciele.

- Kochanie, proszę nie płacz. Wszystko będzie w porządku - powiedział cicho chłopak patrząc na mnie z dołu

- Nie chcę abyś mnie opuszczał- powiedziałam płacząc

- Najlepszym wyjściem z tej sytuacji będzie gdy poszukasz Harry'ego i zostaniesz z nim dopóki ja nie wrócę-powiedział

- Nie! Chcę zostać z tobą nie z Harrym.- powiedziałam. Płakałam bardziej niż kiedykolwiek.

-Amanda, proszę przestań płakać! - powiedział. Jego głos załamał się na końcu. Również był bliski łez.

-Louis, proszę nie odchodź! - wyszeptałam

-Kocham więc wrócę. Nie martw się- powiedział

-Nie mogę wytrzymam bez ciebie Louis ani dnia - płakałam

-Ja również nie mogę wytrzymać bez ciebie ale muszę- powiedział

Kilka łez spływało z jego policzka gdy na mnie patrzył. Dwóch mężczyzn opuściło nas i poszli do samochodu.

-Masz minutę na pożegnanie się. Nie uciekaj- powiedział drugi mężczyzna kiedy puścił Louisa

Kiedy postawili Louisa na ziemię on szybko objął mnie silnie swoimi ramionami.  Płakałam na jego klatce piersiowej prawdopodobnie brudząc jego koszulkę. Mogłam usłyszeć jego cichy szloch. Opierał swoją głowę o moją. Szybko wyswobodziłam się z jego uścisku i złapałam go za rękę. Próbowałam uciekać ale on się nie ruszał.

- Będzie gorzej gdy będę uciekać. Będę dłużej z dala od ciebie- powiedział cicho

-Ty nie rozumiesz!My możemy przed nimi uciec- wyszeptałam mając nadzieje że ucieknie ze mną

- Nie kochanie, nie możemy - wyszeptał

Patrzyłam na niego z szeroko otwartymi oczami, które lśniły od łez. Czy on naprawdę nie chciał przed nimi uciec...ze mną? Złapał mój pas i przyciągnął bliżej do niego aby przytulić mnie ostatni raz. Podniósł mój podbródek do góry a po tym nagle przylgnął swoimi ustami do moich. Jego usta były miękkie i słone od jego łez. Przypuszczam, że moje też były słone.Pocałunek był szybko przerwany gdy dwóch policjantów praktycznie wepchnęło Louisa do samochodu. Moje łzy spływały po moim policzku, nie mogłam ich opanować kiedy patrzyłam na niego. Dwóch mężczyzn zamknęło drzwi za Louisem i gdy sami wsiadali krzyknęłam:

- Zaczekajcie! Za co on jest aresztowany?- zapytałam

- Po pierwsze był jednym z tych którzy zaatakowali Nialla, a po drugie znęca się nad tobą - powiedział pierwszy mężczyzna

- On się nad mną nie znęca - powiedziałam

- Bił Cię czyż nie?  Byłaś jedyną, która powiedziała nam że to zrobił- powiedział drugi mężczyzna

- Uderzył mnie ale nie celowo- skłamałam

Teraz ignorowałam łzy spływające po moim policzku. Płacz nie był rozwiązaniem.

- W porządku. Może nie wykorzystywał Cię seksualnie ale nadal jest aresztowany za napad na Niall'a. - powiedział pierwszy mężczyzna

- Kiedy Louis wróci? - zapytałam

Nie powiedzieli żadnego słowa, nie odpowiedzieli na moje pytanie, po prostu wsiedli do samochodu i odjechali zostawiając mnie samą ze łzami spływającymi po moim policzku niekontrolowanie. Usiadłam na drodze przysunęłam nogi do moje brody i zakryłam twarz rękami. Płakałam. Nie obchodziło mnie to że ludzie mogą zobaczyć mnie w takim stanie. Byłam nieobecna. Nie wiedziałam co zrobić. Nie rozumiałam dlaczego choć raz wszystko nie może być w porządku zawsze coś rujnuje ten wspaniały czas. Nie mogłam przestać płakać, nie obchodziło mnie to co robię. Po prostu zabrali z dala ode mnie chłopaka którego kochałam i nie wiedziałam kiedy wróci.Położyłam się na chodniku i nic nie robiłam. Łzy spływały po moim policzku. Kiedy pierwszy raz spotkałam Louisa nie sądziłam że nie będę mogła wytrzymać bez niego chwili, nie będę mogła żyć nie widząc go chwilę. Oglądałam samochody jeżdżące po ulicy kiedy powoli przestawałam płakać. Jeden samochód zatrzymał się na przeciwko mnie i znajomy chłopak wysiadł z niego i zaczął biec do mnie.

- Amanda! Oni nadchodzą! Gdzie jest Louis?- zapytał chłopak kiedy podniósł mnie na wysokość jego ramion.

- Kto nadchodzi?- zapytałam ignorując pytanie o Louisa.

- Zayn i Liam. Są wkurwieni - powiedział kiedy posadził mnie na miejscu pasażera w jego samochodzie.

Zapiął mi pasy i zamknął drzwi zanim sam usiadł na miejscu kierowcy. Chłopak uruchomił samochód i gdy ruszył zobaczyłam znajomy samochód, który należał do Zayna Malika. Samochód zatrzymał się na podjeździe. Dwóch chłopaków wysiadło, oczywiście nie wiedzieli że nikogo tam nie ma. Widziałam jak podchodzą do drzwi. Nie mogłam zobaczyć nic więcej ale zauważyłam  że Harry skręcił w kąt innej ulicy.

-Gdzie jest Louis?- zapytał ponownie

-On umm... on po prostu...., on został aresztowany - powiedziałam zanim wybuchłam płaczem ponownie.

-Ooo Amanda tak mi przykro. - powiedział gdy przechylił się i pocałował mój policzek.

-Nie całuj mnie- rzuciłam

-Przepraszam kochanie...- zaczął ale przerwałam mu.

-Nigdy więcej nie mów do mnie kochanie- wrzasnęłam

-Przestań zachowywać się jak suka! Próbuję Ci pomóc. - powiedział ze złością

- Nie jestem suką.To ty nie jesteś moim chłopakiem i nigdy nie będziesz!-krzyknęłam

Nic nie powiedział po prostu kontynuował jazdę w ciszy. Oparłam moją głowę o szybę i cicho płakałam. Dzisiaj miałam  okropny dzień i mam nadzieję że nigdy on więcej się nie powtórzy. Po pierwsze zostałam pobita po drugie  Louis został aresztowany  a po trzecie zdałam sobie sprawę że Louis naprawdę znęcał się nade mną , po czwarte nie widziałam go od dłuższej chwili po piąte właśnie nawrzeszczałam na mojego przyjaciela  a w końcu po szóste będę płakała cały dzień.

-------------------------------------------------------------

Dobra słuchajcie dziś macie dużo więcej 150 KOMENTARZY dlaczego? Bo długo wam to zajmie, a my nie wyrabiamy czasowo na kilka rozdziałów dziennie :D Przyda nam się przerwa(jaką zajmie wam załatwienie tylu komentarzy) Jesli nie dacie rady, rozdział w sobotę :)