Rozdział 30 "Śmiertelne myśli"

AMANDA'S POV

- Przepraszam Amanda, Przepraszam Amanda- wyszeptał gdy łzy zaczęły mu spływać po poplamionym od krwi policzku.

- Harry w porządku to nie twoja wina. - powiedziałam

- Tak jest! To wszystko jest moja wina. Louis jest w więzieniu i to jest moja wina, ty cierpisz i to jest moja wina. Wszystko co się stało jest moją winą. - wrzasnął i uderzył ręką o kierownicę.

- Harry nie bądź dla siebie taki ostry. To że Louis siedzi w więzieniu to nie jest twoja wina. - powiedziałam cicho

- Jest Amanda! Gdybym nie pozwolił  mu ciebie zabrać, nie był by teraz w więzieniu. Nie mógłby cię znaleźć z Niall'em więc nie miał by powodu by pobić Niall'a . - wrzasnął

- Harry to nie jest twoja wina! To jest moja win! I przestań wrzeszczeć! - krzyknęłam

- To nie jest twoja wina!- wymamrotał gdy odwrócił sie w moja stronę

Odwróciłam głowę w kierunku szyby gdy Harry znowu zaczął jechać. W samochodzie panowała cisza. Słychać było tylko krople deszczu uderzające o samochód. Właśnie zaczęło padać. Ale nie padało zbyt mocno.

- Zabierz mnie do domu Louisa - powiedziałam nadal wpatrując sie w okno.

- Amanda, Louis chciał abyś została ze mną. - odpowiedział Harry

- Powiedziałam zabierz mnie do domu Louisa! - krzyknęłam

- Amanda przestań! Lousi chciał abym cię chronił i zamierzam to zrobić!- wrzasnął Harry

- Sama potrafię o sobie zadbać. Nie potrzebuję Cię- krzyknęłam

- Amanda proszę posłuchaj Harre'ego - powiedział Niall gdy położył rękę na moim ramieniu

- Nie dotykaj mnie!- krzyknęłam i zrzuciłam jego rękę z mojego ramienia

- Amanda! Uspokój się kurwa! Próbujemy Ci pomóc ale nie możemy jeśli ty odpychasz nas od siebie. - wrzasnął Harry

- Nie potrzebuję pomocy Harry. Sama umiem o sobie zadbać- krzyknęłam

- Jeśli zostaniesz sama Zayn i Liam prawdopodobnie  cię złapią i spróbują zabić. Tego chcesz- powiedział Harry

- Może chcę umrzeć, może nie chce żyć na tej planecie dłużej?! - wrzsnęłam

Harry nacisnął na hamulec i zjechał na bok. Wielkim hukiem otworzył i zamknął swoje drzwi. Otworzył moje drzwi, wypchnął mnie z samochodu i zatrzasnął drzwi zostawiając Niall'a samego w samochodzie.

- Amanda! Nie mów tak nigdy więcej. ! - powiedział a pojedyncza łza spłynęła po jego policzku.

- Harry nie mogę już tego wytrzymać. ! Chce zrobić choć raz coś prawidłowo - wyszeptałam

- Dlatego tu jestem. Próbuję Ci pomóc ale ty najpierw musisz chcieć mojej pomocy. - powiedział cicho

- Ja wiem Harry, ja po prostu , ja ja, nie che już dłużej żyć- wyszeptałam i spojrzałam sie na ziemię

- Amanda! Proszę nie mów tak bo te twoje myśli mnie przerażają.! - wyszeptał. Złapał mój podbródek palcami i uniósł go do góry zmuszając abym spojrzała na niego.

 - Naprawdę się o ciebie martwię Amanda. Nie chcę abyś mnie opuszczała.

Staliśmy tak gdy padał deszcz. Jego twarz nie była już we krwi . Teraz była mokra od deszczu. Nie wiedziałam co powiedzieć. Po prostu patrzyłam się na niego z pustym wyrazem twarzy. Oplótł swoje ręce dookoła moje tali i przyciągnął do siebie. Owinęłam swoje ręce wokół jego tali ale przed tym ukryłam  moją twarz w kawałku całkowicie przemoczonej tkaniny, która przykryła jego klatkę piersiową.

- Proszę, nie myśl więcej o śmierci - wymamrotał, mogłam usłyszeć że płakał

- Nie będę, nie będę- wyszeptałam do jego torsu

Odszedł ode mnie nieznacznie ale ciągle się we mnie wpatrywał. Pocałował mnie lekko w czoło gdy ponownie otworzył dla mnie drzwi od samochodu. Wsiadłam a on zamknął za mną drzwi i poszedł na miejsce kierowcy. Niall wpatrywał sie w nas, nie miał pojęcia co się stało a ja nie miałam ochoty mu o tym opowiadać. Oparłam się o siedzenie gdy Harry ruszył. Z moich przemąkniętych włosów na siedzenie spływały małe krople  podczas gdy ja wpatrywałam się w okno.

- Teraz jest już wszystko w porządku ? - zapytał mnie Niall

- Tak- odwróciłam się i popatrzyłam na niego

- To dobrze, Przestraszyłaś mnie gdy zaczęłaś mówić o śmierci. - wymamrotał łapiąc moją rękę

- Nie musisz się martwić o to nigdy więcej- powiedziałam cicho

- Dobrze- wybełkotał

Przysunął się do mnie przed tym jak objął mnie i uściskał. Odwzajemniłam uścisk ale on lekko się oddalił

- Jesteś naprawdę zimna Amanda- powiedział Niall z niepokojem w głosie

Niall szukał koca podczas gdy ja nadal się na niego patrzyłam. Po chwili znalazł koc. Otulił nim moje zimne i mokre ciało i mocno mnie objął co spowodowało że zrobiło mi się trochę cieplej.  Kołysaliśmy się lekko ale po chwili przytulił mnie po raz czwarty. .... Miałam tajemnicę przed o której nikt nie wiedział. Nadal myślałam o śmierci. Nadal myślałam o zabiciu się. To nie tak że zawsze chciałam umrzeć. Nie  radziłam sobie ze światem , nie radziłam sobie z życiem . Wiedziałam że gdyby był tutaj Louis to wiedział co by zrobić, ale go tutaj nie ma. Wiesz dlaczego Louisa tutaj nie ma?! Ponieważ nic nigdy w moim pieprzonym życiu nie dzieje się tak ja powinno.



--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hejoooo :) Jak tam wrażenia po przeczytaniu rozdziału?
Dzisiaj jest druga  rocznica Eleanor i Louisa :>
 100komentarzy = NEXT <33