Rozdział 32 "Wyjeżdżam"

AMANDA'S POV

Siedziałam w salonie na kanapie patrząc się w okno. Louis spał obok mnie, Harry gdzieś poszedł ale nie jestem pewna gdzie, a Niall leżał na górze. Podniosłam głowę śpiącego Louisa z mojego ramienia i położyłam na sofie. Wstałam z kanapy i podeszłam w kierunku okna. Była burza na zewnątrz. Wiatr wiał bardzo mocno a krople deszczy mocno obijały się o ziemię... Deszcz znów zaczął padać mocniej .
Nagle niebo rozbłysło a głośny grzmot pioruna rozbrzmiał w moich uszach aż podskoczyłam. Położyłam ręce na ustach więc mój krzyk został stłumiony. Odwróciłam się w stronę kanapy gdzie Louis spał.
Louis spał bardzo twardo co spowodowało mały uśmiech na mojej twarzy. Zdjęłam ręce z moich ust gdy szłam w jego kierunku. Kucnęłam przy nim i słyszałam przez chwilę jego ciche chrapanie. Zbliżyłam się do niego i lekko przywarłam do niego ustami.

Wstałam i znowu popatrzyłam się w okno a niebo znowu zabłysło . Westchnęłam kiedy zdałam sobie sprawę, że Harry nadal nie wrócił. Chciałam aby Harry wrócił, ponieważ musiałam  z nim porozmawiać ale nie byłam pewna kiedy wróci. Poszłam do drzwi wejściowych i delikatnie przekręciłam gałkę otwierając drzwi. Wyszłam na zewnątrz zamykając za sobą drzwi. Chciałam zachowywać się cicho aby Louis się nie obudził.

Stałam na werandzie i patrzyłam jak pada deszcz. Zawsze byłam typem dziewczyny która lubiła deszcz...
Założyłam włosy za ucho ponieważ opadały mi na twarz. Podeszłam bliżej do poręczy na werandzie. Popatrzyłam na ulicę mając nadzieję że  ujrze samochód Harrego ale niestety nie było go tam. Ciche westchnienie uszło moim wargom kiedy  spuściłam  wzrok na trawnik Louisa.

Potem poczułam dwie ręce oplatajace się wokół mojej talii. Niall obrócił mnie przodem do niego nadal obejmując w talii. Nie usłyszałam aby drzwi się otwierały. Przyparł mnie do poręczy z małym uśmieszkiem na twarzy. Przybliżył sie do mnie aby mnie pocałować ale odsunęłam się od niego. Jego uśmieszek zszedł z jego twarzy a potem zmarszczył brwi. Chciał mnie pocałować znowu ale odsunęłam się daleko
- Daj spokój Amanda, tylko mnie pocałuj. - jęknął

- Niall nie jestem twoją dziewczyną . Jestem dziewczyną Louisa- powiedziałam

Przez chwilę panowała cisza, wpatrywał sie we mnie co wprawiło mnie w zakłopotanie. Próbowałam  zrzucić jego ręce z mojej tali ale się nie udało nawet nie nie poruszył.

- Louis na ciebie nie zasługuję - wyszeptał do moje ucha

- Niall proszę cię przestań- powiedział cicho

- Dlaczego Amanda ? Boisz sie - wygruchał

- Nie, nie boję się . Przecież wiesz że nie powinniśmy tego robić- powiedziałam cicho

- Wiem, ale chcę tego i wiem że ty też tego chcesz - wyszeptał

- Nawet jeśli chce to nie możemy. Louis tutaj jest - wyszpetałam

- Czyli chcesz mnie pocałować? - zapytał z małym uśmieszkiem na jego twarzy

- Może ale nie mogę. - odpowiedziałam cicho

Jego uśmiech urósł kiedy pochylił się do przodu. Tym razem jego usta spotkały moje. Moje ręce głaskały jego policzki podczas pocałunku. Nagle drzwi frontowe się otworzyły co spowodowało że podskoczyłam.
Nie miałam możliwości poruszenia się ponieważ byłam przyparta do barierki przez Nialla.

- Odpierdol się od mojej dziewczyny. - wrzasnął Louis

Odepchnęłam Nialla ode mnie i podbiegłam do Louisa który piorunował Nialla wzrokiem.

- Louis uspokój sie. Proszę ! Nie chcę abyś znowu wrócił do więzienia. - wyszeptałam i pociągnęłam za jego policzek aby przestał się patrzyć na Nialla.

- Amanda zejdź mi z drogi - wrzasnął

- Louis prosze uspokój się - powiedziałam nadal go przytrzymujac

- Powiedział zejdź mi z drogi. - krzyknął na cały głos

Zamachnął się swoją pięścią na mnie i uderzył  nią o  moją twarzą. Siła z ciosu pięścią rzuciła mną na ziemię tak mocno że uderzyłam o  drewnianą posadzkę. Otarłam łzy, które zaczęły mi spływać po policzku.

- A-Amanda PRZEPRASZAM ! - wyszeptał Louis klękając obok mnie.

Louis przeniósł swoje ręce na moje plecy a ja się wzdrygnęłam ponieważ myślałam że chciał mnie znowu uderzyć. Wstałam szybko aby nie mógł mnie już dotknąć i szybko wbiegłam do domu.

- Amanda! Zaczekaj - Louis krzyknął gdy wbiegł do domu za mną

Pobiegłam prosto do jego pokoju i trzasnęłam drzwiami tak mocno że szybko sie zamknęły. Zwinęłam się w kłębek na jego łóżku i zaczęłam płakać.

- Amanda przepraszam - powiedział Louis popychając drzwi.

- Louis właśnie tacy ludzie jak ty powodują że chce się zabić  - powiedziałam ze złością

- Amanda obiecałaś że nie będziesz o tym myśleć- powiedział

- Wiesz co Louis?! Jestem gotowa złamać tą obietnicę - wrzasnełam

Usłyszałam ja wzdycha i siada po drugiej stronie drzwi. Kontynuowałam płakanie na jego łóżku.
Płakałam tak mocno że nie mogłam złapać powietrza. Powietrze wydychałam cicho ale każde jego wciągnięcie powodowało głośne westchnięcie.

- Amanda ?! Wszystko w porządku ? - zapytał Louis. Oczywiście sie martwił

- Nie!. Proszę zawołaj Nialla- wymamrotałam nadal łapczywie łapiąc powietrze.

 - Nie Amanda! Nie mogę- powiedział cicho

-Proszę - wymamrotałam

Słyszałam jak kroki sie oddalają . Schodził na dół. Po jakieś chwili kroki powróciły. Ktoś zapukał do drzwi więc wstałam . Otworzyłam drzwi zanim Niall wbiegł do pokoju. Owinął mnie swoimi ramionami i usiadł na kanapie razem ze mną w swoich ramionach.

- Proszę ! Zamknij drzwi - jęknełam

Wstał i zamknął drzwi a potem znowu wrócił do łóżka. Objął mnie swoimi ramionami i usadowił na swoich kolanach. Płakałam w jego klatkę piersiową a on kołysał się w przód i w tył. Zaczął powoli nucić coś w moje włosy co pomagało mi sie uspokoić.

- Nienawidzę Louisa - wyszeptałam do jego klatki piersiowej

- Nie obwiniam Cię kochanie- wyszeptał do mich włosów.

- Chcę wyjechać i nigdy więcej go nie zobaczyć. - wyszeptałam

- Wiesz że jeśli wyjedziesz on znowu Cię znajdzie- wyszeptał

- Nie jeśli se ukryję. Nie jeśli opuszczę to miasto. -wyszeptałam

- Jesteś pewna że chcesz wyjechać.?-  zapytał

- Jestem pewna Niall. Jestem pewna -wyszeptałam

--------------------------------------------------------------
Tadammmm Oto kolejny rozdział. Trochę dłuższy :)
Mogą pojawiać się błędy. Tłumaczyłam go na szybko.
Wchodzę i widzę 106 komentarzy nooo okej więc szybko zaczęłam go tłumaczyć.
Więc wybaczcie jeśli pojawią się jakieś błędy lub niespójności. :D
Teraz rozdziały będą trochę dłuższe jak coś .
Tego typu jak dzisiaj.
Ten FanFic ma aktualnie 44 rozdziały a autorka tego opowiadania chyba nie zamierza pisać kolejnych. :(
Spróbuję się z nią skontaktować i się dowiedzieć.
Na razie się nie martwcie.
Mamy plan aby zacząć tłumaczyć kolejny FanFic co wy na to? :)
Dzisiaj trochę dłuższa notka hahahah *_*
Jakbyście mieli jakieś pytania to zapraszam na mojego TT --->  @hippo2110
Love You All <33
100 komentarzy = NEXT ^^